Gegeven :
Tijdsduur:
Plaats:
Ruimte:
Oppervlakte:
Stelling :
Bewijsvoering:
Fysieke omstandigheden:
Percentage natuur: Percentage cultuur: Duurzaamheid:
Vormverandering:
Materiële situatie:
Geur:
Geluid:
Transport:
Toeval:
Theorie: |
een installatie
19 juni tot en met 20 augustus 1995
Hogezoom 1 1, Burgh-Haamstede, Schouwen-Duiveland, Zeeland
aangerukte gesloten balk aan twee zijden open
10.00 X 5.00 X 3.50 m.
een installatie is een afspiegeling van de persoonlijke aanknopingspunten
van de kunstenaar
aan de hand van een aantal terugkerende toetsingsmethodieken
temperatuur rond 250C.,' volop zomer. Daglicht aanwezig aan zijkant
door raampartij en door plafond. Tot ver na het avondeten kan de
installatie bekeken worden. Het houten grondvlak van de balk is
weg gehaald. Volledig contact met de aarde
60%: duinzand en Iigusterbloesem
40%: linnen, pigment en fotografie
middelmatig met betrekking tot natuurlijke objecten, zand en liguster,
redelijk met betrekking tot fotografie en linnen, goed met betrekking
tot pigment
de hitte onttrekt vocht uit het. duinzand. Dit zand verglijdt en
trekt diepe geulen in de scherp gevormde boekvorm van het beginstadium.
De Iigusterbloesem verdroogt en verandert van kleur en volume, maar
wordt kunstmatig ververst zodat het volume weer gelijk aan begin
stadium is
het grondvlak wordt nu gevormd door het duinzand. In het grondvlak
is een kuil aangebracht. Het zand ligt als een tweede laag op de
aarde. De rug van duinzand midden in de ruimte loopt geleidelijk
over in de kuil die als het ware in de grond verdwijnt. AI is het
plafond geopend en kan het daglicht volop naar binnen, toch wordt
het heelal op kunstmatige wijze in herinnering gebracht door een
foto met een witte, bijna vierkant gevormde wolk die voorbij komt
drijven. In de ruimte lijkt het of door deze beelden het zichtbare
als vergankelijk weggevaagd zal worden. Als symbolisch gebaar hangt
een klein doek met drie gloeiende witte oriëntatiepunten. Bij
nadere beschouwing zijn het de middelpunten van een groep dunne
lijnen die een gebied doorkruisen
zware zoete geur van de Iigusterbloesem
de ruimte is niet open. Spraakgeluiden van een dorpsstraat buiten
het centrum dringen door
30% van het materiaal en van de objecten is binnen enkele meters
van de ruimte waar de installatie plaats vindt door de kunstenaar
vervaardigd.
De ligusterbloesem, 10%, is met het duinzand, 60%, door de kunstenaar
geselecteerd en getransporteerd over een afstand van 1000 m. naar
de installatie
het toeval is van 100% bij aanvang vanaf de status van concept tot
het moment van uitvoeren van de installatie gereduceerd tot 40%
deze installatie is afgeleid van de rituelen van het spelend kind.
Het spelen met zand, bij voorkeur het fijne duinzand dat in natte
staat zo goed te boetseren is, zal voor velen de eerste stap zijn
geweest van natuur naar cultuur. Het nooit blijvende van de zandvorm
is daarbij een interessant aspect van de realiteit. Bij Van Dijke
speelt het duingebied met de zandverstuivingen van jongs af een
grote rol. Hij is er geboren en getogen.
Uit nostalgische overwegingen heeft hij met deze installatie-cyclus
een inwijdingsritueel geschapen dat in verschijningsvorm veel weg
heeft van de traditionele rituelen van het spelers kind. De ruimte
is in een complete zandvlakte veranderd waar met hartstocht en liefde
zandkastelen gebouwd kunnen worden. Voor Van Dijke is dit bouwen
ernst. De willekeur is uitgebannen. Zijn onderzoek betreft de mate
van verbinding van het materiaal van buiten in een eigen systeem
zoals planten voor een herbarium op een bepaalde wijze gerangschikt
en beschreven zijn. Deze ideevorming met gebruik maling van materiaal
van buiten gebeurt niet zonder neiging naar romantiek en een nieuwe
bevestiging en bepaling van de kunstenaar tegenover zijn eigen buiten-omgeving,
zijn eeuwige inspiratiebron
tekst: Moniek Peters
|
