Gegeven :
Tijdsduur:
Plaats:
Ruimte:
Oppervlakte:

Stelling :

Bewijsvoering:
Fysieke omstandigheden:



Percentage natuur: Percentage cultuur: Duurzaamheid:
Vormverandering:
Materiële situatie:





Geur:
Geluid:
Transport:


Toeval:


Theorie:

een installatie
21april tot en met 28 mei 1995
Hogezoom 1 1, Burgh-Haamstede, Schouwen-Duiveland, Zeeland
langgerekte gesloten balk aan twee zijden open
10.00 X 5.00 X 3.50 m.

kunst gebaseerd op individuele intuïtie eist een analyse van de eigen procedure

aan de hand van een aantal terugkerende toetsingsmethodieken
temperatuur rond 18OC.; volop lente. Daglicht aanwezig aan één zijde door raampartij aan het noorden en aan één zijde door een dakraam aan het oosten waardoor in de ruimte een duidelijk verloop van licht naar donker ontstaat. De installatie dient ondergaan te worden tot 18.00 uur verband met het invallen van de duisternis. Het houten grondvlak van de balk is aangetast door uitgezaagde rechthoeken waardoor een tweede laag buiten de balk zichtbaar wordt
20%: duinzand, water en schelpen
80%: glas, gips, linnen en gesso
hoog percentage met betrekking tot de objecten. Slechts door afbraak of vernietiging is deze situatie te wijzigen
is vooraf op kunstmatige wijze gebeurd door de basisvorm 'golf' als attribuut te verstarren en tot object te verheffen
het tot object verheffen van de golf als vorm wordt versterkt door de media gips en glas. De golf in glas, oprijzend uit de vloer, bewerkstelligt door de doorzichtigheid van de materie en het condenswater dat in druppels tegen de binnenband van de vorm hangt, een spiegeleffect van cultuur terugkerend naar natuur. De duinzandkegel, die door een open vlak uit de vloer komt, lijkt vanuit een diepere grondlaag te komen en opzettelijk op die plek de vloer te doorboren. Dit werkt qua vorm het meest vervreemding. Het natuurlijke verloop van licht naar donker is versterkt door dat de wanden en de vloer naar de westzijde bewust een steeds donkerder tint gekregen hebben
geen
de ruimte is niet open. Straatgeluiden van een dorpsstraat buiten het centrum dringen door
75% van het materiaal en van de objecten waaronder eveneens het glas, is binnen enkele meters van de ruimte waar de installatie plaats vindt door de kunstenaar vervaardigd. Het duinzand en de schelpen, 25%, zijn door de kunstenaar geselecteerd en getransporteerd over een afstand 3000 m naar de installatie ''
het toeval is van 100% bij aanvang vanaf de status van concept tot het moment van uitvoeren van de installatie gereduceerd tot 1 0%

in het proces dat tot de installatie heeft geleid en dat gevoelsmatig is gestart, is het toeval het eerste expressiemiddel. Het toeval is bij uitstek een expressiemiddel van het individuele bewustzijn van de kunstenaar. De kunstenaar creëert vanuit deze eerste gedachte een concept waarin er naar wordt gestreefd om het onderscheid tussen natuurlijke voorwerpen en de ontworpen dingen op te heffen. Dat gebeurt door de symbolische, tactiele en visuele kwaliteiten van de objecten in elkaar over te laten gaan. Stap voor stap neemt de kunstenaar tijdens het proces zijn besluiten De golf wordt tot fetisj verheven door haar uit de normale omgeving weg te halen en om te zetten tot kunst. Deze stap gaat gepaard met een neiging naar exacte vormen. De natuurlijke vormen worden zo ver ontleed dat er exacte vormen ontstaan: de rechthoek die uitgezaagd is in de vloer wordt kader voor de kegel (duinzand) en de ovaal (glazen golf)  

tekst: Moniek Peters

Gegeven :
Tijdsduur:
Plaats:
Ruimte:
Oppervlakte:

Stelling :

Bewijsvoering:
Fysieke omstandigheden:


Percentage natuur: Percentage cultuur: Duurzaamheid:

Vormverandering:


Materiële situatie:






Geur:
Geluid:
Transport:



Toeval:


Theorie:

een installatie
19 juni tot en met 20 augustus 1995
Hogezoom 1 1, Burgh-Haamstede, Schouwen-Duiveland, Zeeland
aangerukte gesloten balk aan twee zijden open
10.00 X 5.00 X 3.50 m.

een installatie is een afspiegeling van de persoonlijke aanknopingspunten van de kunstenaar

aan de hand van een aantal terugkerende toetsingsmethodieken
temperatuur rond 250C.,' volop zomer. Daglicht aanwezig aan zijkant door raampartij en door plafond. Tot ver na het avondeten kan de installatie bekeken worden. Het houten grondvlak van de balk is weg gehaald. Volledig contact met de aarde
60%: duinzand en Iigusterbloesem
40%: linnen, pigment en fotografie
middelmatig met betrekking tot natuurlijke objecten, zand en liguster, redelijk met betrekking tot fotografie en linnen, goed met betrekking tot pigment
de hitte onttrekt vocht uit het. duinzand. Dit zand verglijdt en trekt diepe geulen in de scherp gevormde boekvorm van het beginstadium. De Iigusterbloesem verdroogt en verandert van kleur en volume, maar wordt kunstmatig ververst zodat het volume weer gelijk aan begin stadium is
het grondvlak wordt nu gevormd door het duinzand. In het grondvlak is een kuil aangebracht. Het zand ligt als een tweede laag op de aarde. De rug van duinzand midden in de ruimte loopt geleidelijk over in de kuil die als het ware in de grond verdwijnt. AI is het plafond geopend en kan het daglicht volop naar binnen, toch wordt het heelal op kunstmatige wijze in herinnering gebracht door een foto met een witte, bijna vierkant gevormde wolk die voorbij komt drijven. In de ruimte lijkt het of door deze beelden het zichtbare als vergankelijk weggevaagd zal worden. Als symbolisch gebaar hangt een klein doek met drie gloeiende witte oriëntatiepunten. Bij nadere beschouwing zijn het de middelpunten van een groep dunne lijnen die een gebied doorkruisen
zware zoete geur van de Iigusterbloesem
de ruimte is niet open. Spraakgeluiden van een dorpsstraat buiten het centrum dringen door
30% van het materiaal en van de objecten is binnen enkele meters van de ruimte waar de installatie plaats vindt door de kunstenaar vervaardigd.
De ligusterbloesem, 10%, is met het duinzand, 60%, door de kunstenaar geselecteerd en getransporteerd over een afstand van 1000 m. naar de installatie
het toeval is van 100% bij aanvang vanaf de status van concept tot het moment van uitvoeren van de installatie gereduceerd tot 40%

deze installatie is afgeleid van de rituelen van het spelend kind. Het spelen met zand, bij voorkeur het fijne duinzand dat in natte staat zo goed te boetseren is, zal voor velen de eerste stap zijn geweest van natuur naar cultuur. Het nooit blijvende van de zandvorm is daarbij een interessant aspect van de realiteit. Bij Van Dijke speelt het duingebied met de zandverstuivingen van jongs af een grote rol. Hij is er geboren en getogen.
Uit nostalgische overwegingen heeft hij met deze installatie-cyclus een inwijdingsritueel geschapen dat in verschijningsvorm veel weg heeft van de traditionele rituelen van het spelers kind. De ruimte is in een complete zandvlakte veranderd waar met hartstocht en liefde zandkastelen gebouwd kunnen worden. Voor Van Dijke is dit bouwen ernst. De willekeur is uitgebannen. Zijn onderzoek betreft de mate van verbinding van het materiaal van buiten in een eigen systeem zoals planten voor een herbarium op een bepaalde wijze gerangschikt en beschreven zijn. Deze ideevorming met gebruik maling van materiaal van buiten gebeurt niet zonder neiging naar romantiek en een nieuwe bevestiging en bepaling van de kunstenaar tegenover zijn eigen buiten-omgeving, zijn eeuwige inspiratiebron

tekst: Moniek Peters