Een buitenbeeld over hoe de mensheid de wereld verkent, koloniseert en achterlaat. Een platte ovaal (grootste lengte 300 cm. kleinste breedte 200 cm.)met een kleine opstaande rand van plusminus 3 cm. Op deze ovaal wordt een dunne zoute kleilaag uitgestreken en tijdens een performance wordt de vlakke klei eerst door de voeten afgetast en dan tot uitputting volgt flink met de voeten beroerd. Gedurende de tentoonstelling zou het mooi zijn als de bezoekers van de viervaart foto’s en misschien ook opmerkingen maken van het achtergelaten ovaal, hoe deze door droogte of regen veranderd. Deze foto’s en opmerkingen zou ik willen verzamelen en plaatsen op een speciale pagina in mijn site op het internet.

6 mei

film van eerste deel - verkennen

film van tweede deel - koloniseren

film van derde deel - escaleren

foto Anne-Lies

7meifoto wim

7 mei om 19:00 uurfoto Janine

13 mei

foto's Iris

14 mei om 10:02 uurfoto Janine

17 mei om 13:05

foto's Janine

Enige verandering in het ovaal is wel te bespeuren, er zijn grasjes in het ovaal terechtgekomen en als het regent blijft er water instaan, dat overigens weer opdroogt als het een tijdje niet meer regent. De kleur van de grond verandert ook als het regent, wordt donkerder en als het uitdroogt oogt het licht grijs en komen er scheurtjes in de grond.
Op verschillende tijdstippen van de dag ziet het er sowieso anders uit. Leuk om dit allemaal op te merken wanneer je er oog voor hebt.
Maar geen duidelijk teken van groei van plantjes of zo.
Janine

17 juni
foto Jaap

De status van dit klei project is (dd 16/06/23)  verdroging door de warmte waardoor het hard geworden is Zaden zijn hoop ik door de bewerking (tripping) in de klei opgenomen Tijd is een schone zaak om te bezien wat het uiteindelijk resultaat wordt.
Daarvan wil ik wel op de hoogte worden gehouden Mvrgr Jaap

Op 16 juni was ik bij je expositie in Groede.
De foto had je van Jaap gehad.
Het klei was keihard en leek erg op de witte zoute klei uit de Waterdunen, die intensief belopen was door de koeien.
In de holtes lag klein spul; stof, pluisjes uit de bomen en zaadjes die lijken op die van de judaspenning, maar dan veel kleiner.

Groet Joke

23 juni

foto's Fred en Han

23 juni
foto Marie-Jose

23 juni
foto Rob

24 juni

foto Bas

Het ligt er zo bij hard en droog.
Bas

24 juni

foto's Diana en Hans

24 juni

foto Kees

Zo ziet 'de aarde' er nu uit, zaterdag 24 juni. Was een paar dagen eerder totaal uitgedroogd, maar na een flinke bui was het weer smeuïg als in het begin. Maar groeien doet er nog niet veel. Kees

28 juni

foto Willem

4 juli

5 juli

foto laura

niet veel geregend, wel iets donkerder maar dat is op de foto niet te zien denk ik... Laura

6 juli

foto kees

Twee weken en een zomerstorm later is de aarde dichtgeslibt. En groeien doet er nog steeds niets, tenminste niet bovengronds. Maar wie weet wat bacteriën en schimmels onder het oppervlak doen. Kees

7 juli

foto Jet

11 juli

foto Henk

Klei verzameld, door aftasting bewerkt, structuren, droogte, alsof gebeeldhouwd, vereeuwigd, lijkt symbool te staan voor de klimaatverandering en overgeleverd aan de natuur… Henk

4 augustus 19.40

foto's Marga 

18 augustus

Er is volop hoop steeds meer zaadjes ontkiemen

24 augustus

foto Karin

De regen van vannacht is er overheen gegaan en heeft de scheuren weer wat toegedekt.
Karin

27 augustus

foto Ingrid

9 september

foto Henk

Nu, 9 september, na een tropische week voorafgegaan door regen, vlakt de grond af. Er groeien steeds meer plantjes. Pioniers als algen en mossen. Ook een erwtachtige, grassen en wat valt onder onkruid. Gras langs de zijkant groeit er overheen. Er komt genoeg licht maar geen zon.

Henk

27 oktober

Naar aanleiding van de eerste twee bezoeken aan Viervaart deze winter en gecombineerd met de grote invloed van de mens op de natuur wil ik in de tentoonstelling me vooral focussen op het estuarium in de omgeving van West Zeeuws Vlaanderen. De sliksporen die bij elk getij veranderen , de kreken die bij het droogvallen totaal nieuwe vormen krijgen. De constante verandering die ondanks het menselijke ingrijpen zijn eigen weg bepaald.

Zo heb ik op papier en hout bestaande geul patronen en kreek vormen met water vorm gegeven. Door er met een kroontjespen met Oost-Indische inkt in te tekenen ontstaan er stroomgebieden bepaald door het bobbelende papier en de plekken waar meer of minder water staat.

Op een vel (150 cm. hoog en 260 cm. breed) heb ik een kreek geschilderd.

Het schilderen is op film opgenomen die in Viervaart getoond wordt. 

k r e e k w a t e r

c-print
formaat 21x 15 cm.
24 pagina's

Ik dacht altijd dat de veranderingen in de natuur cycli waren die zichzelf alsmaar herhaalden. De planten in de duinen sterven af en komen na een uitlogingsperiode weer terug. Dit zijn zichtbare processen. Maar ik heb ontdekt, dat die processen onderhevig zijn aan veel grotere cycli, die niet zijn te overzien. Cycli die door invloed van de mens ontstaan. We staan aan het begin en weten niet waar het naar toe gaat. Al die kleine bewegingen in de natuur worden door deze grotere cycli opgeslokt. Waarnemingen van vandaag zijn snel achterhaald en voor je het weet alweer geschiedenis. Hoe we op dit moment naar het nu kijken in de wetenschap dat het straks totaal anders zal zijn heeft grote invloed op mijn werk.

tijdens mijn tentoonstelling in Viervaart waren in de receptie kleine kunstenaarsboeken van mij te zien. Boeken die gemaakt zijn in de periode vanaf 1992 tot heden.